belki şehre bir film gelir

  biladerim bir film izlemiş. önermiş önceki gün. zevklerine güvenirim. izledim. yorumumu biladerin on ikinci katına bıraktım ama tarihe şerh olsun, belki film gelen şehir arşivime dahil olsun diye buraya da naklediyorum. her bünyenin alabileceği, kimilerinin sıkılacağı kimilerinin çok ağlayacağı kimilerinin nutkunun tutulacağı bir film ana oğul. aleksandr sokurov'un izlediğim ilk filmiydi. takım tutar gibi yönetmen tutmam aslında ama bu yönetmeni tuttum ben! evet. film yorumum diyorduk; biladerim nerden bulursun böyle hisli filmleri de bizi uçurum kenarlarına sürersin! içime öküz oturdu resmen. bu filmi izlemek, anlamak, sonlandırmak herkesin harcı olamaz diyorum naçizane. bu filmi diyorum en iyi bir annenin evlatları belki en çok oğulları (hele ki yitirmişlerse annecağızlarını) anlar, yorumlar ve peşinden ağlar. çok şükür annem hayatta. film biter bitmez aradım halini, hatırını sordum. halbuki sabah görüşmüştük en son. arayınca tabi şaşırdı. telaşlandı. ne oldu oğlum iyi misin d...

bir edward norton filmi. siyaseti sandığımız gibi aslında siyasilerin değil parayı ve gücü elinde tutanların yaptığını, yine kararları bu güç sahiplerinin aldığını bir şehri, bir ülkeyi ve hatta dünyayı bu güç sahibi odakların yönettiğini, pervasızlıklarını, para ve güç bendeyse her türlü kötülüğü yapma hakkına da sahibim cüretini gösteren, kendini yasaların üstünde gören zavallı hastaların dünyasını roman tadında bize sunan bir film öksüz brooklyn! kanser hücreleri gibi dünyanın her yerine öyle bir yayılmışlar ki pislikleri bilindiği halde onlarla baş edilemiyor. filmde de o hasta güç sahiplerinden biri var. şu işe bakın ki bu rolü haftalardır amerika gündemini oyalayan film setindeki silah kazası ile gündemde olan alec baldwin oynuyor. yalan yok şimdi adam rolünün hakkını veriyor. hatta öyle veriyor ki; bu silah kazasında nötr durumdaydım şimdiye kadar. ama bu filmden sonra adama iyice gıcık oldum iyi mi!?  işte bu güç ve ihtiras sahibi, para babasının karşısında da tourette send...

bu marianne ve johan’ın hikayesi. başka bir deyişle bir evliliğin anatomisi. film niye yaptıklarımı bilmediğimiz bir röportajla başlıyor. adam 42. yaşında kendini beğenmiş, kibirli züppenin teki. psikoteknik kürsüsünde doçent. kadın 35 yaşında. avukat olan babasının zorlamasıyla boşanma avukatı olmuş. 2 kızları var. daha filmin girişinde benim de adama girişesim geliyor. mütevazı, ailesinden ve bu adamdan baskı gördüğü bu naif kadından yana tavır koyuyorum daha dördüncü dakikada. filmi durdurup bu satırları yazıyorum.  . ama kazın ayağı çok farklıymış.. devam ettim izlemeye. marianne ve johan'ın samimi dostlarıyla buluştuğu sofraya davetliyiz ikinci sahnede. yanlış anımsamıyorsam peter ve katrina. faciayla sonuçlanacak bir ağız dalaşına girip bütün kirli çamaşırlarını dostlarının ve bizim önümüze sermekten çekinmezler. uzun bir evlilik orada biter. . sonraki sahnede ise; 20 yıl sonra boşanmak isteyen bir kadın marianne'nin ofisine gelir. aslında 5.yılda içinde aşk olm...