belki şehre bir film gelir

vay anasını sayın seyirciler. vayy anasını (burhan altıntop jargonuyla okuyup söylersek) vay anasını! bu ispanyollar işi gerçekten biliyor arkadaş.. suç ve gizem zaten onlardan soruluyor ama ters köşenin feriştahı, ağa babası, nirvanası adamlar.!

malum önümüz yeni yıl ardımız eski sene. her sene olduğu gibi amerikan klişe sineması boş durmuyor hazır dijital kanallar da varken yeni yıl soslu ne kadar film varsa burnumuza sokuyor. karşı mıyım asla ve kat'a. her ne kadar çoğu çöp ve birbirinin benzeri konularda da olsa arada bir iki tanesi turnayı gözünden vurmayı başarıyor. iyi ve hoş şeyler çıkabiliyor. tabi herkesin iyisi, hoşu ve güzeli kendine. bu kadar uzun girizgâhı niye yaptım bilmiyorum. sanırım az evvel amazon prime'da izleyip beğendiğim sıcak filme imdb'de 5,8 vermelerine içerledim. ha puanlar her şey mi? değil. bazen nasıl sapııtıklarını biliyoruz. eurovison şarkı yarışmasındaki taraflı ve haksız puanlamaya dönüşebiliyor. neyse biz filmimize dönelim.

iskandinav sinemasını seviyorum. mads mikkelsenn'i ayrı seviyorum. lakin bu film kaç kez önüme düşmesine rağmen neden bilmem öteledim de öteledim. ve nihayet az önce izledim. sonda söyleyeceğimi başta söyleyeyim hemen. sevdim. çok sevdim müdür. hani finali azıcık ölü ozanlar derneği'ni çağrıştırsa da, kahramanlarımızın başlarına gelen onca şeye rağmen kutlama bahanesiyle alkolü yine "kutsasalar" da, beden hocasının kaybı sonrası martin'le birlikte beni de ağlatır gibi olsa da sevdim! devam etmeden şunu da söyleyeyim bundan sonraki satırlar, spoylırdan haz etmezük diyenler için uygun değildir! filmin konusuna gelince;