belki şehre bir film gelir

7 anos yani yedi yıl... dört şirket ortağının ‘ispanya’nın mali şubesi’ ile başı beladadır. suç sabittir. fakat kimin işlediği tam olarak belli değildir! suçu üstlenip şirketin devam etmesi ve diğer üçünün refahı için bir gönüllü pardon günah keçisi aramaktadırlar. dört ortak, bunun için bir avukatı kendilerine aracı tutarlar. herkesin kabul edeceği bir çözümle aralarından birini 7 yıllığına kodese tıkacaklardır. peki kimi ve nasıl? işte film ve insanoğlunun bencilliği, çirkinliği, çiğliği, vefasızlığı, merhametsizliği, boşboğazlığı kısacası akla gelecek tüm olumsuzluklar bu noktada başlıyor. film tek mekanda çekilmesine rağmen tempo hiç düşmüyor. oyuncular gibi biz de kimden geleceği belli olmayan bir sonraki sarsıntıyı bekliyoruz. hesaplaşmalar, yüzleşmeler. insanoğlunun bitmek bilmeyen açgözlülüğü hepsi birer birer ortaya seriliyor. oynayanlarla birlikte izleyenlerin suratına çarpılıyor. yine de finali daha çarpıcı, daha değişik olsaydı hani ne bileyim konuya nazaran yavan kaldı bir...

bu film için şunu söylesem çok mu abartmış ve olayın sıcaklığıyla kendimi darı ambarında görmüş gibi mi olurum? bilemiyorum. ama şimdiye kadar izlediğim en iyi romantik komedi dememek için kendimi zor tutuyorum. demedim. ben öyle bir şey demedim. lakin son yıllarda izlediğim en keyifli, en komik, en güldürürken düşündüren filmi diyebilirim.