belki şehre bir film gelir

mevsim kış. önümüz yılbaşı. onun ardı sevgililer günü malum. netflix mi çok inceci, yoksa ben mi çok komplo teoriciyim? bilemedim. elimi dokunduğum yerde ya bir noel romantiği yahut arşivlerden gelen bir duygusallık. bir, bir mutlu sonlu amerikan rüyası mutlak. bu cumartesi öğleden sonrası. mevsim varsayılan ayarlarına dönerken film izlemek istedim. kim bilir belki de hayatım değişirdi? işte bundan kelli hayatımın filmini ararken netflix'in gündemdekileri pat diye sil baştan'ı yani blogların yeni başlayıp filizlendiği dönemde vizyona giren, aynı blogların niagara gibi çağlayıp önü alınamaz biçimde arttığı yıllarda meydan larousse'den kaynak verir gibi ilgili ilgisiz her bloggerın en az bir yazıda atıfta bulunduğu, 2004 yapımı  eternal sunshine of the spotless mind . (telaffuzuna ayrı hastayım filmin. kendisine ayrı. keyt'e ayrı, cim keri'ye ayrı.) . işbu şekil, gündemdeki filmleri kurcalarken sil baştan'a gönlüm kaydı ilkin yalan yok şimdi. ama ve öte yandan

yalan yok şimdi, netflix'te scarlett'ı görür görmez konusuna bile bakmadan izlemeye başladığım film. bir scarlet, bir adam driver. sanki roger federer ile rafale nadal arasındaki tenis maçını izler gibi. film alıp götürdü beni. duyguları sahiciydi.  (bu arada skarlıt hanıma kısa saç çok yakışmış) ha arada kopmalar, durmalar, durulmalar. kadı kızında da oluyor o kadar hocam. şahsen sıkılmadım ben. ama her bünyeye de iyi gelmez. bilirim.