the hand of god (2021)

italyan diline ayrı,   maradona'ya ayrı meftun bir fani olarak ağzım açık izledim filmi.  napoli'nin denize açılan dar sokakları sonra...
hem izledim. hemi not aldım.

işte o naçizane notlarım;

*    italya’nın post modern “cinema paradiso’su” diyebilir miyiz film için? ben dedim sizi bilmem bayım.

*    sinemacı olmak isteyen maradona ve napoli tutkunu fabietto’nun etrafında şekillenen napoli’li geniş ailenin dramı film.

*    filmin tam 16.dakikasında şöyle dedim kendi kendime; her geniş aileye bir maria teyze lazım. ailenin bütün gazını, sıkıntısını, rutubetini alsın.

*    filmde patrizia var bir de; gözleri ateş, dudakları kezzap.
ah patrizia teyze ahh. sanki malena. 

*    iki kişi konuşuyorlar bir sahnede..
- fellini demiş ki; sinema bir işe yaramıyor. insanlarım dikkatini başka yere çekiyor.
+ nereden başka yere?
- gerçeklerden. çünkü gerçekler, berbattır.

*    maradona’nın ingiltere’ye attığı gol sonrası napoli balkonlarını sevinç görülmeye değer. çok gerçekçiydi bence. ve hemen akabinde ihtiyar avukatın diego’nun eliyle attığı gol sonrası yaptığı şu yorum;

- tanrım eliyle gol attı. haysiyetsiz emperyalistlerin malvina adaları’nda zulmettiği arjantin halkının intikamını aldı. bu politik bir hateket. bir devrim. onları küçük düşürdü. 

*    ailenin babası bastona tv kanalını değiştirirken bizim fabietto babasına çıkışır.
-herkes gibi biz de uzaktan kumanda alalım baba.
- deli misin oğlum, ben komünistim!

teyzesi, anne babası ölen fabietto’ya sorar

-nasılsın?
+ağlayamıyorum.
- merak etme. demek ki zamanı değil..

* ha' bir de tatar çölü'ne dino buzzati'ye gönderme vardı filmde.  yazmadan olmaz. teğmen drogo'ya selam olsun.

son tahlilde; film için bir güldürüp bir hüzünlendiren, insanı napoli'ye hayran bırakan bir film diyebiliriz. evet.